جورج کلونی، بازیگر مطرح هالیوود از سوی دستگاه دیپلماسی عمومی ایالات متحده ماموریت دارد تا بر روی همه پرسی تجزیه دارفور سودان تاثیر بگذارد. او قرار است نتایج سفر خود را طی گزارشی به باراک اوباما ارایه کند.

به گزارش مشرق، جورج کلونی بازیگر ، فیلمنامه نویس ، تهیه کننده و کارگردان هالیوود که در کارنامه کاری خود برنده جایزه اسکار و گلدن گلوب شده به جنوب سودان سفر کرد. این سفر درست در شرایطی است که سودان به رفراندوم سراسری برای تجزیه و یا اتحاد با بخش جنوبی خود، نزدیک می شود.

خبرها حاکی از آن است که جورج کلونی از سوی دستگاه دیپلماسی عمومی ایالات متحده ماموریت دارد تا بر روی این همه پرسی تاثیر بگذارد. او در پایان سفر خود دستاورد های سفرش را طی گزارشی به اوباما ارایه خواهد داد.

منافع آمریکا و خصوصا اسراییل در تجزیه و جداکردن این منطقه ی سرشار از نفت و اورانیوم و مس، از دست مسلمانان، و تشکیل یک دولت دست نشانده و نوظهور است.

آمریکا همواره برای تاثیر گذاری و نفوذ استراتژیک از دیپلماسی غیر رسمی بهره برده و با اعزام مشاهیر سینما و فرهنگ و هنر و موسیقی و... گامهای موثری در تسخیر قلب ها و مغزها برداشته و همواره از آن به عنوان "دیپلماسی مشاهیر celebrity diplomacy " یاد می کند و هنرمندان مشهور را سفیران فرهنگی خود می داند.

 

 

 

مسوولین کشور ما به دلایل مختلف و شاید به دلیل نداشتن چنین هنرمندانی از داشتن دستگاه دیپلماسی عمومی اینچنینی، محروم بوده اند.
دارفور از سال 2003 درگیر جنگ داخلی است. اگر گزارش سازمان ملل درست باشد حدود 300 هزار نفر(؟!) از مردم منطقه در این درگیریها کشته شده اند، اما خارطوم با بزرگنمایی خواندن آمار سازمان ملل، این تعداد را کمتر از 10 هزار نفر گزارش می کند. این درگیریها هنگامی شروع شد که شورشیانی که توسط اسراییل آموزش داده شده و مسلح شده بودند، برای کسب خودمختاری بیشتر علیه دولت مرکزی دست به مبارزه مسلحانه زدند.

گلوبال پست می نویسد: "جوبا ، نایروبی و کنیا در جنوب سودان کمتر از 100 روز تا همه پرسی فاصله دارند ، تا اینکه مشخص شود که آیا با شمال سودان متحد می شوند و یا تبدیل به یک کشور مستقل خواهند شد.
جورج کلونی به جنوب سودان رفت تا در این لحظه حیاتی، از نزدیک شاهد این رفراندوم استراتژیک باشد و به اطلاع عموم برساند که چه کارهایی باید انجام بشود تا رفراندوم روند طبیعی خود را طی کند و خطر بازگشت به جنگ داخلی را به همگان هشدار دهد و در مورد اهمیت رأیشان با آنها صحبت کند.
استقلال جنوب سودان و ظهور قریب الوقوع جدیدترین دولت آفریقایی در جنوب سودان ، و یا "سودان جدید" اجتناب ناپذیر است."
در ادامه گلوبال پست اینچنین ادعا می کند که : "در انتخابات ماه آوریل سودان، شاهد سرکوب گروههای سیاسی مخالف رژیم سودان ، به ویژه در هفته های پس از رأی گیری بوده ایم . موارد بسیاری از بازداشت های خودسرانه ، ارعاب و خشونت فیزیکی علیه رهبران اپوزیسیون و جنبش آزادیبخش مردم سودان ، روزنامه نگاران و فعالان توسط نیروهای بدنام اطلاعات ملی و سرویسهای امنیتی در سراسر فصل انتخابات به وقوع پیوست"

مدل نوین سناریوی سکتاریزاسیون (تجزیه سرزمینیِ کشورها) توسط لیبرالیسم نظامی، به این صورت است که پس از ایجاد درگیری قومی (مبتنی بر قاعده انگلیسی تفرقه بیانداز و حکومت کن) نیرو های شورشی و جدایی طلب را تجهیز ، آموزش و سپس تا دندان مسلح می کنند. دولت مرکزی هر کشوری هرگز اجازه درگیری مسلحانه نمی دهد و آنها را سرکوب می کند. سپس رسانه ها به میدان می آیندو با استفاده از الفاظی همچون ، فاجعه انسانی ، نسل کشی، قتل عام و... آن را تا حد ممکن بزرگنمایی می کنند. سازمانهای بین المللی فعال می شوند و علیه دولت مرکزی بیانیه صادر می کنند.

سازمان ملل با انتشار قطعنامه ای دولت مورد نظر را محکوم می کند و سپس با اعزام نیروهای نظامی حافظ صلح به منطقه و تشکیل یک خط مرزی بین دو طرف درگیری، آن منطقه را موقتا از دست حکومت خارج می کند. پس از این مرحله، کار می تواند به دو صورت ادامه یابد.

1. به رای گذاشتن تجزیه آن کشور در سازمان ملل و سپس به رسمیت شناختن آن قسمت تجزیه شده به عنوان یک کشور مستقل و رسمی

2. برگزاری رفراندوم برای گروه های اقلیت جدایی طلب و همچنین اکثریت، و سپس تاثیر گذاری بر رفراندوم جهت کسب اکثریت آراء جهت تجزیه و سکتاریزاسیون
برهمین اساس برای دارفور گزینه دوم را درنظر گرفته اند و قرار است در سال 2011 (بهمن ماه سال جاری) با یک همه‏پرسی مشخص شود که آیا مردم جنوب می‏خواهند مستقل شوند یا این که همچنان جزو سودان بمانند.
سودان در منطقه دارفور دارای غنی ترین معادن مس و اورانیوم در جهان می باشد. این کشور از حاصلخیز ترین کشورهای جهان به شمار می رود. نفت سودان به تنهایی معادل کل منابع نفتی موجود در همه آفریقا است. این عوامل باعث سوءاستفاده غربی‌ها و استعمارگران از این بحران، و تشدید و تداوم این بحران در سودان شده است.

مقام معظم رهبری در سفر عمر البشیر ،رییس جمهور سودان، به ایران در سال 1385 ، با "فرستاده‌شدن صلح‌بانان سازمان ملل متحد به منطقه دارفور" مخالفت کرد و آن را «توطئه غرب برای ورود به مناطق نفت خیز دارفور» توصیف کرد.

در سال 1387، قرار بازداشت بین‌المللی عمر البشیر، به اتهام ارتکاب "جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت" توسط "دیوان بین‌المللی کیفری" صادر شد. سران کشورهای عضو اتحادیه عرب، در سال 1388، با صدور بیانیه‌ای از عمر البشیر، رئیس‌جمهور تحت تعقیب سودان، حمایت کردند.
"طاهر عبیات"، مدیر گروه مطالعات آفریقا موسسه مطالعاتی اندیشه‌سازان نور، در اولین نشست آموزشی-تشکیلاتی «اتحادیه بین‌المللی امت واحده" ضمن تشریح اوضاع کنونی سودان گفته بود:" اسرائیلی‏ها از گذشته درصدد ارتباط با جنوب سودان بودند؛ رژیم صهیونیستی در دوره‏های مختلفی ارتباط نزدیکی در زمینه‏های ارسال کمک‏های مالی و دارویی، پشتیبانی و ارسال تجهیزات نظامی، حمایت از شورشیان جنوب، و اعزام مستشاران نظامی به منطقه جنوب داشته است تا از این طریق به نفت و معادن جنوب دست یابند. "
نیروهای حافظ صلح سازمان ملل و اتحادیه آفریقا نیز برای جلوگیری از ایجاد درگیری در این منطقه حضور دارند.

پیش از اینها روزنامه عبری زبان هاآرتص فاش کرده بود که : "عبدالواحد محمد نور سرکرده شورشیان دارفور در کشور سودان، به سرزمین‌های اشغالی رفته و برای جلب حمایت سران رژیم صهیونیستی برای شورش علیه دولت سودان با مسؤولان وزارت جنگ رژیم صهیونیستی دیدار کرده است. کارشناسان وزارت جنگ رژیم‌ صهیونیستی و سازمان جاسوسی این رژیم در حال آموزش شماری از عناصر بلندپایه جنبش عبدالواحد در صحرای سینا هستند و رژیم ‌صهیونیستی با ارائه کمک‌های مالی و تسلیحاتی حمایت همه‌جانبه‌ای از جنبش شورشی عبدالواحد می‌کند به طوری که در شمال صحرای سینا اردوگاهی نظامی برای آموزش افراد و عناصر شورشی بنا شده است و عناصر اطلاعاتی و جاسوسی صهیونیستی نیز راه‌های منتهی به این اردوگاه را تحت نظر دارند."
سناریوی سکتاریسزاسیون و یا همان تجزیه سودان قدم به قدم تا مرحله رفراندوم به درستی پیش رفته و در حال حاضر، وظیفه خطیر تسخیر قلب و مغزها برای جدایی دارفور به بازیگر هالیوود جورج کلونی واگذار شده است.

چندی پیش این سناریو برای منطقه سیستان و بلوچستان ایران طراحی و به عبدالمالک ریگی واگذار شده بود که در همان ابتدا با شکست مواجه شد.

گوبلز خیلی زود متوجّه اهمّیت و قدرت رسانه‌ها در کارزارهای سیاسی و جنگی گردید. جنگ جهانی دوم، اوّلین جنگی بود که رسانه‌های جمعی الکترونیکی؛ یعنی رادیو، نقش مهمّی را در شروع و ادامة آن، بازی کرد. شعار گوبلز در مبارزات سیاسی این بود: ذهن و قلب مردم را در اختیار بگیر، روح آنها به دنبال تو خواهد آمد.

 

 

 اشاره: ژنرال کالین پاول، رئیس ستاد مشترک ارتش «آمریکا» در سال 1991 م. و مقارن با جنگ اوّل «خلیج فارس» گفته است که پیروزی در هر جنگی بدون حمایت رسانه‌ها، امری مشکل و شاید غیرممکن است. با وجود آنکه ظاهراً اصولی را که رسانه‌های غربی در حال حاضر از آنها پیروی می‌کنند، ارتباطی به خطوط راهنمایی که گوبلز در هفتاد سال پیش برای کار دستگاه‌های تبلیغاتی آلمان وضع کرده بود، ندارند، ولی در باطن در همان چارچوب کار می‌کنند. اهمّیت دادن به مؤلّفه‌های روانی و کارهای رسانه‌ای، مهم‌ترین وسیلة کسب پیروزی است. موردی که هم اکنون غرب با توسّل به گستردگی عظیم دستگاه‌های تبلیغاتی خود، به آن عمل می‌کند. به همین دلیلی که گفته شد، شناخت خطوط فکری گوبلز برای درک کارکرد رسانه‌های فعلی دنیای غرب لازم به نظر می‌رسد.

دکتر جوزف گوبلز، وزیر تبلیغات حکومت نازی، سهم زیادی در قدرت گرفتن هیتلر داشت. وی از اوّلین کسانی بود که در سال‌های گمنامی هیتلر به او پیوست و تا آخرین لحظات زندگی به آرمان‌های هیتلر وفادار ماند.

گوبلز خیلی زود متوجّه اهمّیت و قدرت رسانه‌ها در کارزارهای سیاسی و جنگی گردید. جنگ جهانی دوم، اوّلین جنگی بود که رسانه‌های جمعی الکترونیکی؛ یعنی رادیو، نقش مهمّی را در شروع و ادامة آن، بازی کرد. شعار گوبلز در مبارزات سیاسی این بود: ذهن و قلب مردم را در اختیار بگیر، روح آنها به دنبال تو خواهد آمد.

جوزف گوبلز در 29 اکتبر سال 1897 م. به دنیا آمد. در طول جنگ جهانی اوّل به دلیل کوتاه بودن قدّش در ارتش پذیرفته نشد. او دکترای خود را در رشتة ادبیّات و فلسفه در سال 1921 م. از دانشگاه معتبر «های وی» دریافت کرد. گوبلز اوّلین تماس خود را با حزب نازی در سال 1923 م. برقرار کرد و در سال 1924 م. به عضویّت رسمی حزب نازی در آمد. از آن موقع تا به قدرت رسیدن حزب نازی در سال 1933 م. جزو رهبران مهم و طراز اوّل حزب بود. از سال 1933 م. با عنوان وزیر تبلیغات و تنویر افکار به عضویّت کابینة هیتلر در آمد. او طرفدار اصلی جنگ بود و با شروع نبردهای اصلی، نفوذ او باز هم بیشتر گردید. از سال 1943 م. با شروع شکست‌های «آلمان» وی در تبلیغات خود از مردم خواست به جنگ تمام عیار روی بیاورند و تا آخرین لحظات زندگی خود، برای پیروزی بجنگند. در روز 30 آوریل سال 1945 م. هیتلر ضمن تعیین گوبلز به عنوان صدراعظم آلمان، خودکشی کرد. گوبلز تنها یک روز صدراعظم رایش سوم بود. سرانجام در روز اوّل ماه می‌سال 1945 م. او به همسرش ماگدا گوبلز اجازه داد تا هر شش فرزندشان را مسموم کند و سپس هر دو خودکشی کردند. به دلیل تأثیرات عظیمی که تفکّرات گوبلز بر کارگزاران رسانه‌ای در سال‌های بعد از جنگ جهانی دوم داشت، بررسی اصول عقاید وی برای درک درست کارکرد رسانه‌های غربی، لازم به نظر می‌رسد.

 فعّالان رسانه‌ای باید همگی باهوش بوده و به همة منابعی که روشنفکران جامعه به آنها اظهار علاقه می‌کنند، تسلّط داشته باشند. فعّالان رسانه‌ای باید شناخت درستی از افکار عمومی و اتّفاقاتی که مردم به آنها حسّاسیت نشان می‌دهند، داشته باشند.

سیاست‌های کلان تبلیغاتی و رسانه‌ای در یک کشور باید از سوی یک منبع برنامه‌ریزی و اداره شود:
الف: همة راهنمایی و خط دهی‌ها باید توسط یک نهاد برنامه‌ریزی و هدایت یابد؛
ب: باید مدیران رسانه‌ای کشور، مرتباً توجیه شده و روحیة آنها در بالاترین سطح حفظ شود؛
ج: هر نهادی در کشور که فعّالیت‌هایش به نحوی جنبة تبلیغی داشته باشد، باید تابع سیاست‌های واحد تبلیغاتی کشور باشد؛

در برنامه‌ریزی تمام فعّالیّت‌های کشوری، باید جنبه‌های تبلیغاتی کار در نظر گرفته شود؛

تبلیغاتی موفّق است که بتواند سیاست‌ها و اعمال دشمن را متأثّر سازد:
الف: همة اطّلاعاتی که ممکن است مورد استفادة دشمن قرار گیرد، باید در طرح‌ریزی نهایی تبلیغات با دقّت حذف شوند؛
ب: هدف عمدة تبلیغات، باید واداشتن دشمن به نتیجه‌گیری مطلوبی باشد که مورد علاقة ما است؛
ج: باید با افشای برخی اطّلاعات کسب شده در خصوص دشمن از سوی رسانه‌های خودی، به آنها بفهمانیم که اطّلاعات ارائه شده از سوی ما، موثّق است تا آنها مجبور شوند رسانه‌های ما را جدّی‌تر گرفته و به محتوای آن توجّه ویژه‌ای بکنند.
د: اگر اطّلاعاتی در خصوص عملیّات دشمن کسب کرده‌ایم باید مراقبت کامل کنیم که از این اطّلاع ما کوچک‌ترین بویی نبرد، ضمن اینکه خود را برای بهره‌برداری کامل از نتایج عملیّات آماده می‌نماییم.

همة اطّلاعات غیر محرمانه و سوخته از نظر اطّلاعاتی باید در اختیار طرّاحان تبلیغاتی قرار گیرند تا از آنها خوراک مناسبی برای رسانه‌های خودی درست کنند.
با شناخت دقیق مخاطبان باید قبل از شروع تبلیغات، علایق آنها شناسایی شده و اطّلاعات به نحوی ارائه شوند تا مورد توجّه و علاقة شنوندگان قرار گیرند؛

وظیفة دستگاه‌های رسانه‌ای، پخش گزارش‌هایی بر مبنای صحّت و سقم آنها نیست. تأثیرات نهایی هر گونه تبلیغاتی، نشان دهنده و معیار قضاوت برای پخش آن گزارش یا خبر است. به عبارتی اگر خبر و گزارش دروغی نیز باعث افزایش روحیة مردم شود، پخش آن ایرادی ندارد.

فعّالیت‌های تبلیغاتی دشمن باید به دقّت بررسی شود. این بررسی در سه بخش اصلی انجام می‌گیرد: محتوای تبلیغات، هدف و نهایتاً میزان تأثیراتی که بر مردم ما می‌گذارد. بر مبنای نتایج چنین بررسی‌هایی است که باید برخی از فعّالیت‌های تبلیغاتی دشمن، نادیده گرفته شده و برای بقیه، بسته به قدرت و میزان تأثیرگذاری آنها، ضدّ تبلیغات مناسبی طرّاحی و اجرا گردد؛


محتوای اخباری که از رسانه‌های خودی پخش می‌شوند، باید از نظر اعتبار، میزان وجود اطّلاعات طبقه بندی شده و نهایتاً اهدافی که از پخش چنین محتوایی مورد نظر است، باید به دقّت بررسی گردند. گزارش‌های ارسالی باید ترکیب مناسبی از عناصر بالا باشند تا دشمن به آنها اعتنا کند؛

استفاده از محتوای برنامه‌هایی که دشمن بر روی آنتن فرستاده، وسیلة مناسبی برای طرّاحی و اجرای برنامه‌های تبلیغاتی برای بی‌اعتبار کردن دشمن است. با انتخاب گزینشی از برنامه‌های تبلیغاتی دشمن، می‌توان از آنها در تحقّق اهداف تبلیغاتی خودی استفاده کرد؛

نکتة مهم در فنّ تبلیغاتی سیاسی بر ضدّ دشمن و شکستن روحیة آنها، استفادة مناسبی از اخبار راست و دروغ است. امتزاج مناسب این دو باعث خواهد شد تا با مرجع قرار دادن اخبار درست که وقوع آنها بر همگان مسلّم شده، مقداری اخبار دروغ را به دشمن قبولاند و برنامه‌های جنگی آنها را متوقّف یا دچار بحران و سردرگمی نمود؛
نقل قول از سیاستمدارانی که صاحب شخصیّت و پرستیژ هستند، می‌تواند موفّقیت کارزارهای تبلیغاتی را تسهیل کند؛

تبلیغات سیاسی باید به دقّت زمان‌بندی شود:
الف: اخبار رسانه‌های خودی در خصوص موضوع معیّنی باید قبل از گزارش‌های رقبا به نظر مخاطبان هدف برسد؛
ب: فعّالیت‌های تبلیغاتی باید در زمان کاملاً معیّن و مناسبی آغاز گردد؛
د: اخبار و گزارش‌ها هر چقدر هم که مهم باشند، باید فقط به تعداد دفعاتی که برای آن خبر مناسب است، تکرار گردد. تکرار نامناسب اخبار، نه تنها تأثیرگذاری آن را کم؛ بلکه به نوعی ضدّ تبلیغ تبدیل می‌گردد؛

در امر تبلیغات باید برای حوادث و شخصیّت‌های خودی و دشمن از القاب و اسامی مستعار مناسبی استفاده نمود. نظیر: نامیدن خلبانان خودی: عقابان تیز پرواز و خلبان دشمن: خفّاشان شب کور. سیاستمداران و رهبران دشمن نیز باید با القاب مناسبی که هیمنه و اهمّیت آنها را در نظر سربازان خودی بشکند، یاد باید کرد.
الف: این گونه نامگذاری‌ها باید مستمر و مسبوق به سابقه باشد. استفاده از اسامی تاریخی که یادآور پیروزی‌های بزرگ گذشته باشد، کمک مهمّی در این راستا است؛
ب: استفاده از پس زمینه‌های تاریخی و فلسفی نباید آن قدر پیچیده و بغرنج باشند که مردم عادی از درک آنها درمانده شوند؛
د: تبلیغات باید در زمان‌های معیّنی با استفاده از قالب‌های مشخّصی تکرار شوند. یادآوری پیروزی‌های گذشته در سالگرد آنها موقعیّت مناسبی را برای ارتقای روحیة جنگجویان فراهم می‌کند؛
ح: تأثیرات همة فعّالیت‌های تبلیغاتی باید به صورتی پیوسته ارزیابی شوند. باید شاخص‌های موفّقیت در کارزارهای تبلیغاتی تعریف و علل ناکامی‌ها معیّن و در رفع آنها کوشش گردد؛

در تبلیغات خانگی باید تمام کوشش‌های دشمن برای ایجاد امیدهای کاذب در مردم، نقش بر آب گردد.
پیروزی و موفّقیت، موضوعی است که ما باید در مورد نحوة حصول به آن، تصمیم بگیریم، نه اینکه دشمن معیارهای موفّقیت‌های ما را تعیین کند؛


تبلیغات داخلی باید مقدار معیّن و قابل هضمی از نگرانی از شکست را در بین مردم ایجاد کند.
الف: مردم باید بدانند که در صورت شکست چه مصائبی را باید تحمّل کنند.
ب: رسانه‌ها باید نگرانی‌های جنبی مبارزه را در چشم مردم کم ارزش نشان دهند. ترس از کمبود موادّ غذایی و سایر خدمات اجتماعی باید به حدّاقل برسد؛

تبلیغات داخلی باید همة تأثیرات ناامیدی را به حدّاقل برساند.
رسانه‌ها باید بدانند که سرخوردگی و ناامیدی، امری غیر قابل اجتناب، در هر مبارزة طولانی است. همة برنامه‌ریزی‌ها باید بر اساس وجود چنین فضایی و مبارزه با عواقب آن صورت پذیرد.

خوی وحشی و تجاوزکارانة دشمن باید به عنوان خصلتی غیرقابل برگشت و اصلاح‌ناپذیر تبلیغ گردد؛

نباید برای کارهای تبلیغی، نتایج سریعی را انتظار داشت. جزئیّات کارزارهای تبلیغاتی باید متناسب با تحوّلاتی که روی می‌دهند، تنظیم و تعدیل شوند.

کلمات قصار گوبلز

دروغ هایی که از رسانه‌ها پخش می‌شوند، باید تا حدّ امکان بزرگ باشند. در این صورت مردم قسمتی از آن را باور خواهند کرد؛
جوهرة اصلی تبلیغات این است که مردم چنان صمیمانه و از روی علاقه به موضوع جذب بشوند که تسلیم آن شده و اساساً در فکر تَرکَش نباشند؛
 نخستین، بهترین و مناسب‌ترین جا برای زن، درون خانواده و شکوهمندترین وظیفة او تقدیم فرزند به مردم و ملّتش است. بچّه‌هایی که تداوم نسل و در نتیجه فناناپذیری ملّت را تضمین می‌کند.


مترجم: سیروس مرادی
ماهنامه موعود شماره 117

«کتاب الی» داستان یک منجی آخرالزمانی است که وظیفه حراست از آخرین انجیل روی کره زمین را بر عهده دارد اما مثل سایر فیلم‌های آرماگدونی هالیوودی، منجی را یک آمریکایی می‌داند و از بین کتب آسمانی تنها انجیل را دارای جایگاه قلمداد می‌کند.

 

 

 

 

شاید اگر تا 40-30 سال پیش کسی حرف از آخرالزمان به زبان می‌آورد، با تمسخر و طعنه دیگران مواجه و یا در بهترین حالت ممکن، به شیعه‌گری متهم می‌شد، اما امروزه اعتقاد به منجی و آخرالزمان در میان تمام ادیان دیده می‌شود و ظهور و بروز آن در تولیدات هالیوود نیز آشکار است.

«کتاب الی» (The Book of Eli) یکی از این فیلم‌هاست که با شعار «همه می‌کشند تا آن را به‌دست ‌آورند، او می‌کشد تا از آن حفاظت کند» روی پرده نقره‌ای سینما نقش بست.

«الی» (با بازی دنزل واشنگتون) در نقش یک منجی آخرالزمانی ظاهر می‌شود که با حفظ کتاب مقدس (انجیل نسخه جیمزشاه) قصد نجات بشر را دارد. مأموریت او که بیش از سه دهه از آغاز آن می‌گذرد، رساندن آخرین انجیل موجود روی کره زمین به «ارض موعود» (در این فیلم: جزیره آلکاتراز) است.

بنا به عادت همیشگی تمام فیلم‌های آرماگدونی هالیوودی، منجی یک آمریکایی است که بشریت و انسانیت را نجات می‌دهد و طبق معمول، آمریکا سرزمینی است که مأمن و ملجأ معرفی می‌شود.